نا آگاهی خانواده ها آبستن ناهنجاری های اجتماعی

به گزارش تیم‌ رسیدگی به ناهنجاری های اجتماعی پیک خانواده: در حقیقت چرخش جامعه ارزش محور به سمت‌وسوی بحران ارزش‌ها و شکل‌گیری ارزش‌های اساسی یک جامعه بر مدار لذت طلبی، مصلحت‌گرایی فردی، سودگرایی، ماده‌گرایی و ابزارگرایی بحران ارتباطات انسانی را رقم می‌زند و ماحصل این رویکرد، گسترش آسیب‌های اجتماعی در سطح جامعه به‌ویژه در حوزه زنان است. هرچند آسیب‌های اجتماعی زنان تنها مختص کشور ما نیست و این یک مشکل عمده بهداشت عمومی و نقض حقوق بشر زنان در سطح جهان است.

آنچه در این بین دردناک‌تر است، تفاوت نوع نگاه جامعه به زنان و مردان آسیب دیده است. در حقیقت نگاه متفاوت جامعه به دو جنس مخالف این ذهنیت را در خاطر افراد متبادر می‌سازد که زنان آسیب‌دیده دچار ذنب لایغفر شده‌اند ولی برای مردان همیشه فرصت بازگشت است و حتی در موارد عدیده‌ای مشاهده کرده‌ایم که خانواده‌ها با پروسیجر «زن بگیره خوب میشه» ازدواج را چاره درمان بسیاری از ناهنجاری‌های گسترده در مردان عنوان می‌کنند!

به‌منظور آشنایی بیشتر با تبعات آسیب‌های اجتماعی در زنان، راهکارهای پیشگیری از گسترش این آسیب‌ها به‌ویژه در دختران جوان و نقش والدین، مراکز آموزشی و … در کاهش آسیب‌های اجتماعی و … گفتگوی کوتاهی با معصومه ایزدی، کارشناس ارشد روانشناسی بالینی با سابقه کار در دانشگاه علوم پزشکی اهواز و بهزیستی استان خوزستان انجام داده‌ایم که حاوی نکات ارزشمندی است.

دلایل متعددی در این امر دخیل هستند. شرایط نامناسب اقتصادی، بیکاری، کاهش سطح درآمد خانوارها، آموزش ناصحیح افراد، زندگی در مناطق کم برخوردار، اعتیاد والدین، طلاق و … از جمله دلایل بروز آسیب‌های اجتماعی در جامعه هستند.

 متأسفانه شاهد هستیم گاهی اوقات گاهی فرار از خانه پدری، گرایش به مواد مخدر، بزهکاری و سایر ناهنجاری دیگر از سنین بسیار پایین شروع می‌شود. تبعات حضور افرادی با سنین پائین در لایه‌های آسیب‌زا و فضای پرخطر، زنگ خطر ایجاد خانواده‌های سست و پر بحران را در آینده به صدا در آورده است. کودکانی که ماحصل ازدواج افراد بزهکار و آسیب دیده هستند، قبل از تولد وارد فاز آسیب‌های اجتماعی شده‌اند!

 در هیچ جای دنیا تردید در امنیت خانواده نیست و امن‌ترین و قابل‌اعتمادترین بستر اجتماعی خانواده است. رشد کودکان در اگر در این بستر امن با اطلاعات و آموزش همراه باشد، قطعاً در آینده با چالش‌های کمتری مواجه هستیم. متأسفانه عدم آگاهی خانواده به شیوه‌های فرزند پروری مناسب و متناسب با رشد شخصیتی و تفاوت‌های فردی کودک خود

عدم صمیمیت والد با فرزندان، عدم همکاری در دریافت آموزش‌های لازم، وجود فرهنگ‌های متحجرانه یا مقاومت در برابر اصول علمی و روان‌شناسانه باعث می‌شود، کودکان از خانواده فاصله بگیرند و فرار از خانه اولین ثمره این درخت شوم است!

 در سال‌های اخیر سازمان بهزیستی خانه‌هایی به نام خانه‌های امن جهت بازپروری زنان آسیب‌دیده و در معرض آسیب ایجاد کرده است که در صورت نیاز می‌توانند به این خانه‌ها مراجعه و چند صباحی در آنجا اقامت کنند.

 خانم‌هایی که تحمل شرایط سخت خانه‌ی پر از خشونت را ندارند و راهی برای خود جهت خلاصی نمی‌بینند مجبور به ترک از منزل می‌شوند، یا دختران کم سن و سالی که مورد تعرض و پدر خود قرار می‌گیرند، زنان متأهلی که همسرانشان با آن‌ها بدرفتاری‌های زیادی دارند و از طرفی خانواده حمایتگری ندارند می‌توانند با مراجعه به بهزیستی و درخواست تا حصول اطمینان از رفع یا کاهش خطر در خانه‌های امن سکونت داشته باشند.

 به منظور پیشگیری از تبعات بیشتر و جلوگیری از اقدامات خلاف قانون برای امرارمعاش افراد به این خانه‌ها سپرده می‌شوند. در این خانه‌ها علاوه بر نگهداری این افراد، شرایطی برای آموختن حرفه‌ها ازجمله بافتنی نقاشی چرم بافی و… سایر کلاس‌ها فراهم می‌شود.

 هر چند همه افراد خانواده در ایجاد شرایط امن نقشی اساسی دارند ولی روی سخن با مادران است که در هر شرایطی سعی کنند دوستی با فرزندان خود را حفظ کنند و از آن به عنوان طنابی برای تحکیم روابط خود با فرزندان استفاده کنند. تبعات ورود ناآگاهانه و اجباری دختران به جامعه آن‌چنان سهمگین و ناخوشایند است که اگر مادران لحظه‌ای این شرایط را در ذهن خود مجسم سازند، تمام تلاش خود را برای تحکیم روابط خود با فرزندان به کار می‌گیرند. شاید شرکت در کلاس‌های آموزش خانواده و دوره‌هایی که توسط نهادهای مختلف نظیر بهزیستی، دانشگاه‌ها، مساجد و … برگزار می‌کنند، به عنوان اولین گام بتواند، راهنمای مناسب و شایسته‌ای برای خانواده‌ها باشد.